یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی رمق در کوچه لیلا نشست
عشق ان شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده میزد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر اه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای؟
بر صلیب عشق دارم کرده ای؟
جام لیلا را به دستم داده ای
اندر این بازی شکستم داد ه ای
بیشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست_آنًم می زنی
تشنه ام از عشق دل خونم مکن
من که مجنونم, تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو, من نیستم
...
گفت ای دیوانه لیلایت منم
در رگ و پنهان و پیدایت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم ونشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یکجا باختنم
کردمت آواره ی صحرا, نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز وشب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمین بودم به من سر میزنی
در حریم خانه ام در میزنی...